Kamera berriekin argazki digitala bezain zaharra da galdera: zenbat megapixel behar ditugu? 50 megapixeleko DSLRen garaian eta 48 MP-ko matrize smartphonen garaian, galdera hau inoiz ez bezalakoa da. Eta oraindik ez dugu azken hitza ikasi.
Gustatu ala ez, gaur egungo smartphoneak gero eta 48 megapixeleko matrize gehiago hartzen ari dira. Sony sentsorea oso ezaguna bihurtu da gama erdiko gailuen artean, baina bere bidea aurkitu du smartphone gailu punta-puntakoak izan daitezen. Horren adibide onena OnePlus berria da. Hala ere, ez da azken hitza, orain estandarra 64 megapixelekoa izango delako, eta jarraian 108 megapixel zorabiatuta.
Mugikorreko merkatuan bereizmenaren atzean presio zoro bat ikus daiteke, baina kamera tradizionalek ere ez dute geldi. Ebazpenean ez da hain nabarmen jauzirik egin segmentu honetan, baina pixel kopurua etengabe handitzen ari da. Dpreview editoreek ohartarazi dute Canon 32 megapixeleko sentsore berriak 24 MP estandarraren amaiera adierazten duela APS-C klaseko kameretan.
Aldi berean, Canon EOS 90D eta EOS M6 Mark II dira pixeleko dentsitate handiena duten APS-C kamerak. Argazkilari askok buruan kolpatzen dute eta galdetzen dute: zergatik hain handiko bereizmena? Beno, arrazoi asko daude.
Megapixelen galdera boomerang bezala itzultzen da kontsumo merkatuan salto bat antzematen dugun bakoitzean.
Kamera ezagunaren eredu berriak ebazpen handiagoko matrize berria aurkezten duenean, beti daude garapen horren norabide baten zilegitasuna zalantzan jartzen dutenak.
2003. urtearen inguruan nire lehenengo kamera digitala aukeratzen ari nintzenean, ohiko trinkoek bereizmena zuten 2-3 megapixelak eta eredu onenak izan zituzten ondoren 5 megapixels. Apal profesionalaren kasua antzekoa zen.
Ezin hobeto gogoratzen dut Nikonek pasatu zuen unea 6 megapixelak 12. Gaur egun entzuten ditugun ahots berdinak daude: behar duena diskoa eta ordenagailuetarako heriotza da. Eta horrelako jauziak askoz gehiago izan dira historian.
Jarraitu ditzagun SLR bi ekoizle handienen historia: Nikon eta Canon. Has gaitezen lehenengoarekin.
Nikon DSLR lehen kamerak β Nikon D1 1999tik β bereizmenarekin CCD matrizea zuen 2.7 megapixelak, baina jadanik 2002an D100 merkeagoak bereizmenarekin zegoen matrizea zuen 6 megapixels. Garai hartan, ebazpen erregea 2004an kaleratutako Nikon D2X zen 12 megapixeleko bereizmen zorabiagarriarekin.
2007tik gutxi gorabehera, 12 megapixeleko matrize estandarrak ziren Nikonen. D3 (fabrikatzaile honen lehen fotograma digitala), D300 eta D90 modeloetan ikusi genituen. Ebazpen honekin matrizeek gutxi gorabehera erregeak izan zituzten 2011/2012 arte, D4 ββeta D7000 modeloekin 16 megapixeleko bereizmena zuten sentsoreak agertu zirenean. Hala ere, 24 megapixeleko errepidean geldialdi labur bat baino ez zen izan, 2013. urteaz geroztik ezagunenak ziren 24 megapixel inguru baitziren. Gaur egun, Nikonek 20 megapixeleko matrizeak erabiltzen ditu (D5, D500, D7500) goi-kamerako kamioietan.
Hau da, ispilurik gabeko kamerei heltzen diegu. Z6 oinarriaren ereduak 24 megapixel ditu, APS-C matrizarekin Z50 aldaera merkeenak 20 megapixel ditu eta goiko Z7 45 MP.
Canon-ek Nikon baino bereizmen handiagoetan jarri zuen.
Canon EOS RP EOS R. ondoan.Lehen SLRak β EOS 1D 2001etik β izan zuen 4, 15 megapixel eta lehen fotograma osoa β 2002ko amaieratik 1D β 11 megapixel zituen dagoeneko. Canon-ek 15 megapixelen aroa hasi zuen 2005ean EOS 5D-rekin. Era berean, 2008tik EOS 5D Mk II ikonikoak 21 megapixel zituen. Canon-en egungo bereizmenaren errege 5DS R da, 50 megapixeleko muga hautsi zuena. Batez besteko SLR apalak 30 megapixel ditu, eta beheko apalak 20 MP-ko matrizeekin diseinuak okupatu dituzte urteotan.
Marko oso ispilurik gabeko kamerek 30 (EOS R) edo 26 megapixel (EOS RP) dituzte. Era berean, azken kamerek, hau da, EOS 90D SLR kamera eta EOS M6 Mark II ispilurik gabeko kamerarik ez dute matrize berri bat erabiltzen 32 MP-ko bereizmenarekin. Hau izango da, seguruenik, Canon estandar berria.
Zergatik bereizmen handiko tranpa da?
Hainbat arrazoi daude. Lehenik eta behin, matrize trinkoagoak kameraren optikan eskari handiagoak jartzen ditu. 12 megapixeleko matrize batean irudi zorrotza ematen duen lentea badugu, ez da esaten 24 eta 36 megapixeleko matrizeetan zorroztasun maila bera mantenduko dugunik. Beraz, lente hobeetan inbertitu beharra dago, normalean gastu oso garrantzitsuekin lotzen dena.
Bigarren eta hirugarren, prosaiko arazo gehiago izaten hasi dira. Ebazpen handiagoak biltegiratze handiagoa behar duten fitxategiak eta prozesatzeko ordenagailu indartsuagoa behar dira. Beraz, gastu gehiago ditugu buruan. Horretarako memoria txartel berriagoak erosi behar dira, hauek handiagoak izan ez ezik, azkarragoak ere izan beharko lirateke, serieko argazkiak grabatzerakoan ez dutela botilako bat osatzen.
Zergatik izan behar duzu bereizmen handiko kamera?
Argazkilariek kopan 12 megapixeleko bereizmena zuten kamerak ikusten zituztenean, monitoreetan lan egiten zuten 1024 x 768 pixeleko bereizmena zuten edo 1280 x 1024 pixeleko boladetan.
Garaiak aldatzen dira. 4K telebista eta monitoreak bereizmen berdina edo are handiagoa duten. Ez da falta 5K eta 6K monitore profesionalak. Oraindik deiturikoa da mutur gorena, baina 4K bera dagoeneko estandarra da, telebista berri baterako dendara joatean ikus daitekeena. 1080p panelak ia desagertu dira merkatutik.
Eta 4K bereizmenak de facto itzultzen ez badu ere oso ikusgarria da 8.3 megapixelak (edo 10 MP inguru kameraren eta telebista fotogramaren proportzioen arteko desberdintasunak kontuan hartuta), bereizmen handiagoa izan behar duzun kalitate egokia ziurtatzeko. Ebazpena oso erabilgarria da argazkiak eta fotogramak prozesatzean.
Argazkilaritza profesionala ere harago joan da. Gaur egun, 24 megapixeleko kamera batek literalki kentzen dio argazkilariari zenbait eskaera komertzialetatik, produktuen argazkilaritza edo packshotak barne, eta batez ere materiala inprimatzera joan behar denean.
Zergatik ez du megapixelekin borrokatzeak zentzurik?
Ezin da onartu mundua garapen fase honetan geldituko denik. 4K aroaren ondoren 8K etorriko dira, azkenean etxe guztietan estandar bihurtuko dira. 8K smartphonak grabatu eta ikusiko ditugu YouTubeβ8K telebista bereizmen honekin. Gaur egun abstraktua dirudi, baina 4K estandarrak orain dela urte batzuk bezain abstraktua dirudi.
Harritzen nau AOS-C Canon EOS 90D matrizean 32 megapixel gehiegi direla esaten dutenak. Kamerak irudiaren kalitate egokia emateko gai baldin bada, orduan bereizmen handiagoa da abantaila da. Argazkiak itxaropentsuagoak direlako, behintzat.
Smartphoneetako 64 eta 108 megapixeleko matrizeen inguruko kexek ez naute gutxiago harritzen, baina biok eta biok espero duguna baino azkarrago ohituko gara. Gaur egun, 64 MP mugikorreko matrizeen laginek 16 megapixeletara eskalatu ondoren xehetasun maila handia dela erakusten dute. Erokeria horretan metodo bat egon daiteke.
Gogoratu besterik ez duzu egin behar megapixel asko justifikatu behar direla, zenbaki itsuek askotan onak baino kalte handiagoa egiten baitute. Bestalde, ezin da argudiatu bereizmen handiagoa desabantaila denik. Horrelako pentsamenduak, batez ere argumentuek ez dute batere zentzurik.